ตอนนี้ขอแทรกด้วย พี่เบิ้มแห่งวงการวิสกี้บ้านเราครับ พอมีโอกาสได้ซิมก็เอามาแบ่งปันครับ JW Platinum 18 Years
ตัว นี้โมเอ็ท ดิอาจิโอ้ เข็นออกมาชนกับ ซีวาส 18ปี กันโต้งๆครับ ผสมโดยมือผลิตเหล้าตัวยงของบริษัท Jim
Beveridge
สวยมากครับทองอัมพันประทับใจจริง
กลิ่นนี่มาหมดครับผิวส้มนิดๆ
ยังได้กลิ่นหอมของผลไม้สุกงอมจางๆครับกลิ่นควันไฟอ่อยๆ น่าจิบเป็นอย่างยิ่ง
จะรอช้าอยู่ใย ลองชิมเลยดีกว่าครับ
เต็มๆ
บาลานซ์ทั้งบอดี้และแอลกอฮอล์กลิ่นควันไฟเยอะขึ้นบวกกับความหอมผลไม้สุกทั้งหลาย
ตอนกลืนเนี่ยไม่รู้ผ่านคอไปตั้งแต่เมือไหร่สมู้ทมาก ไม่มีความกระโซกโฮกฮากให้เห็น
อีกแก้วละกัน ฮ่า .....
ภาพรวมอย่าลังเลที่จะชื้อดื่มครับ ครั้งหนึ่ง ....ราคาก็สองพันแก่ๆ
มาร์ตินี่ยังทำเวอร์มูทอีกหลายตัวครับอย่างเช่น Rosato, D’ oro
หรือ
Fiero แต่บ้านเราไม่มีขายครับ ฉนั้นเราก็จะไม่พูดถึง (ง่ายซะงั้น)
เป็นอีกบริษัทที่ผลิต Vermouth
ได้ดีและเก่าแก่ของประเทศอิตาลี่ เริ่มต้นตั้งแต่ปี
1757 ร้านขายสมุนไพร ของ 2 พี่น้องGiovanni Giacomo และ Carlo Stefano Cinzano พวกเขาได้ค้นคิด Vermouth Rosso โดยใช้สมุนไพรท้องถิ่นและส่วนผสมอีก 35 ตัวรวมทั้ง Marjoram, Thyme และ Achillea ต่อมาได้รับความนิยมจนเรียกกันติดปากว่า Vermouth of Turin
สมุนไพรหลักๆก็ Marjoram, Thyme และ Achillea ครับ มีเพิ่ม Gentian ตอนทำโรเซ่ครับ
หลักๆที่ผลิตก็ Extra Dry, Rose และ
Bianco ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่ามีบริษัทนำเข้าอยู่ในตอนนี้
แต่ที่แน่ๆเคยใช้ครับ ตอนอยู่เซอราตัน แกรนด์ สุขุมวิท
ยังเหลืออีกหนึ่งตัวสำหรับเวอร์มูท ซึ่งก็คือ Noilly Prat นอยลี่ แพร์ท
ตัวนี้ไม่มีขายบ้านเราแน่นอนครับ ทำตัวโรเซ่และเบียงโก้ด้วยครับแต่ที่รู้จักก็แค่เฉพาะดรายเวอร์มูท ผลิตด้วยพันธุ์องุ่นขาวที่เติบโตที่เมือง Marseillan คือพันธุ์ Picpoul de Pinet และ Clairette นั่นเอง แหล่งผลิตอยู่ตอนใต้ของฝรั่งเศส เป็นเมืองชายทะเลครับ ชื่อเมือง Marseillan เป็นเมืองที่สวยงามครับ
ไม่เคยไปครับ แต่ดูในวิดีโอตัวนี้ครับ
และตัวสุดท้ายของเวอร์มูท ที่กระผมเองนั้นได้บรรจุเขาเข้าในหมวดของเวอร์มูทซึ่งผมเองก็ยังไม่เห็นหนังสือเล่มไหนบังอาจบรรจุเขาไว้ในหมวดนี้ นั่นก็คือ Lillet
เหตุผลของผมก็คือตัวของ
ลิลเล่ต์เองก็เป็นไวน์ปรุ่งแต่งครับ หลักๆเลยคือเติมเหล้าหวานกลิ่นผิวส้ม และ ผิวซินโคน่า
Cinchona bark (เป็นเปลือกของต้น ซินโคน่าเติบโตทางฝั่งเช้าท์อัฟริกาครับ และ เป็นต้นไม้ประจำชาติของ
เอกัววาดอร์ขอรับ) ผลิตด้วยไวน์ 85 เปอร์เซ็นต์ของแคว้นบอร์โดซ์ อีก 15เปอร์เซ็นต์เป็นเหล้าหวานกลิ่นผิวส้มและ
quinine เลยทำให้เจ้า ลิลเล่ต์มีรสชาติหวานหน่อย ก็เลยสับสนตัวเองว่าจะเป็น
ฟอร์ติไพน์ไวน์ หรือ ลิเคียวร์หรือ เวอร์มูทดี เฮ้อ ..........(
นักเรียนที่ดีต้องค้นคว้าต่อนะครับ)
และก็สุขสันต์วันเด็กย้อนหลังครับ
หลายๆท่านเอารูปตอนเด็กมาโชว์กันในเฟชบุ้คผมก็ดูและก็ยิ้มตามไปด้วย แต่ ก็แอบสงสัยว่าปีหน้าและปีต่อๆไปจะเอารูปตัวเองตอนเด็กซึ่งลงในเฟชบุ้ค
ปีนี้แล้วเนี่ย .....จะลงซ้ำไหม
แตตัวผมรูปเด็กๆเลยไม่ค่อยมีครับ
ผมว่าจนไม่กล้องถ่ายรูปอีกอย่างอยู่บ้านนอกหาคนที่จะกล้องมาถ่ายเนี่ย ยากเย็นมว๊าก
..... เอาเป็นว่าใครมีฝันอย่าลืมมันนะครับ …..
NO PAIN……. NO GIAN
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น